24. Dier vum Schnëssen-Adventskalenner
Häerzlech Wëllkomm hannert der leschter Dier vun eisem Adventskalenner. Haut mat engem wanterleche Saz (Hënt huet et ugefaange mat schneien), woubäi am Mëttelpunkt net schneien mee ufänken steet.
Wéi een op der Kaart gesäit, kann ee bei ufänken am Bezuch op de Vokal an der Wuerzel vum Verb (fänk-en) am Partizip Perfekt regional Varianten ausmaachen. Iwwerall bis op déi nërdlech Regioun ass (u/a)gefaang(en) kloer d’Haartvariant. Jee méi wäit een dann awer an den Norden eropgeet, desto méi Formen mat o (u/a)gefong(en) kommen an d’Spill, woubäi dës Varianten an engem Raum tëscht Klierf an Ëlwen och nach Gesellschaft vun enger Variant mat u (agefung-en) kréien.
Beim Partizip Perfekt vun ufänken gëtt et allerdéngs och nach eng aner Variatioun an déi bezitt sech op d’Endung -en. Et handelt sech dobäi net nëmmen ëm eng aner Form, ma och ëm eng aner Aart vu Variatioun, wëll dës net regional bedéngt ass, wat een op der Kaart schéin un der wëller Verdeelung vun de Variante mat an ouni -en erkenne kann. Generell ass et esou, datt d’Variant ouni –en mat 56% méi heefeg beluecht ass wéi déi mat -en. Kuckt ee sech d’Verdeelung nom Alter un, gesäit een, datt jee méi jonk d’/de Spriecher*in, desto méi heefeg d’Variant ouni –en. Allerdéngs läit de Prozentsaz bei deene Jéngsten an der Géigend vun de 65+, déi do e bëssen aus der Rei ze danze schéngen – dobäi kënnt, datt d’Ënnerscheeder immens geréng sinn. Hei sinn also keng kloer Tendenzen par rapport zu der Verdeelung no Alter erkennbar.
Déi ganz Schnëssen-Ekipp wënscht Iech e wonnerbaren Hellegowend, schéi Chrëschtdeeg an natierlech e gudde Rutsch an dat neit Joer!