Hier der phonetische Standardtext „Nordwind und Sonne“ auf Luxemburgisch. Einmal als gelesene Version, einmal als spontane Nacherzählung.

Den Nordwand an d’Sonn

An der Zäit hunn sech den Nordwand an d’Sonn gestridden, wie vun hinnen zwee wuel méi staark wier, wéi e Wanderer, deen an ee waarme Mantel agepak war, iwwert de Wee koum. Si goufen sech eens, datt deejéinege fir dee Stäerkste gëlle sollt, deen de Wanderer forcéiere géif, säi Mantel auszedoen. Den Nordwand huet mat aller Force geblosen, awer wat e méi geblosen huet, wat de Wanderer sech méi a säi Mantel agewéckelt huet. Um Enn huet den Nordwand säi Kampf opginn. Dunn huet d’Sonn d’Loft mat hire frëndleche Strale gewiermt, a schonn no kuerzer Zäit huet de Wanderer säi Mantel ausgedoen. Do huet den Nordwand missen zouginn, datt d’Sonn vun hinnen zwee dee Stäerkste wier.

gelesene Version (Sprecherin 1) gelesene Version (Sprecherin 2) nacherzählte Version (Sprecherin 2)
Es folgt eine (breite) phonetische Transkription der gelesenen Version von Sprecherin 2. Betonungszeichen sind auf Phrasenebene markiert. (Anm.: die Sprecherin hat das Wort „datt“ durch die gleichberechtigte Variante „dass“ ersetzt.)
dən ’noʀtvɑnt ɑn ‚dzon
ɑn dɐ ‚ʦæ:ɪt / hun zeɕ dən ’noʀtvɑnt ɑn ‚dzon gə’ʃtʀidən / viə fun hinən ‚ʦve: vuəl ‚meɪ ʃta:ʀk viɐ / veɪ eː ‚vɑndəʀɐ / de:n ɑn eː ‚va:ʀmə ‚mɑntəl ‚a:ɡəpa:k va:ʀ / ivɐt də ‚veː kəʊm // zi: ɡəʊfən zeɕ ‚e:ns dɑs ‚deːʒeɪneʒə fiɐ de: ‚ʃtɛɐkstə ɡëlə zolt / de:n də ‚vɑndəʀɐ foʀ’seɪəʀə ɡeɪf / zæːi ‚mɑntəl ‚æ:ʊsʦədo:ən / dən ’noʀtvɑnt hɑt mɑt ‚ɑlɐ ‚foʀs ɡə’blo:zən / ‚a:vɐ vɑt ə meɪ ɡə’blo:zən huət / vɑt də ‚vɑndəʀɐ zeɕ ‚meɪ ɑ zæ:ɪ ‚mɑntəl ‚a:ɡəvekəlt huət // um ‚æn huət dən ’noʀtvɑnt zæ:ɪ ‚kɑmpf ‚opɡin // dun huət ‚dzon ‚dloft mɑt hi:ʀə ‚fʀëntleɕə ‚ʃtʀa:lə ɡə’viɐmt // ɑ ʃon no: ‚kuəʦɐ ‚ʦæ:ɪt / huət də ‚vɑndəʀɐ zæ:ɪ ‚mɑntəl ‚æ:ʊsɡədo:ən // ‚do: huət dən ’noʀtvɑnt misən ‚ʦəʊɡin / dɑs ‚dzon fun hinən ‚ʦveː deː ‚ʃtɛɐkstə viɐ//