Réckbléck: De Colloque interne vum 01.12.2015 „Partitiv am Lëtzebuergeschen oder wisou mer däers ni genuch kréien“

D’Caroline Döhmer huet am leschte Colloque en Deel vu senger Dokteraarbecht virgestallt, dës Kéier goung et ëm de Partitiv am Lëtzebuergeschen. Wéi den Numm et scho seet, handelt et sech dobäi ëm eng Form, déi en Deel vun engem Ganzen oder vun enger onbestëmmter Quantitéit bezeechent. Zum Beispill: ‚Ech kréien där ni genuch‘, woubäi sech den „där“ als Partitivpronom hei op eppes bezitt, wat virdru genannt ginn ass (hei waren et „Wirschtercher“). Als Partitivformen hu mer „däers/es“ an „där/der“, je nodeems, ob de Partitiv sech op en onzielbare Singulier am Masculin/Neutre bezitt (hei gëllen d’Formen „däers/es“) oder op en onzielbare Féminin resp. e Pluriel (hei fanne mer dann d’Formen „där/der“). D’Méigelechkeet, déi Partitivitéit esou auszedrécken, gëtt et am Däitschen zum Beispill net. Hei misst een auswäichen op eppes ewéi „davon“ oder „welches“ („Hu mer es nach?“ wier dann „Haben wir noch welches?“). Am Virtrag goung et gréisstendeels ëm d’Funktioun vum Partitiv, dat heescht: Wat wëll de Spriecher genee soen, wann en de Partitiv benotzt? Dacks sinn et just kleng Nuancen, déi en Ënnerscheed ausmaachen. Frot Iech emol selwer, ob et en Ënnerscheed tëschent dëse Sätz gëtt, a wa jo, wéi een:

(Stellt Iech eng Situatioun am Blummebuttek vir. Dir wëllt gäre Rouse kafen.)
‚Ech hätt gär zéng Wäisser.‘

‚Ech hätt gär zéng där Wäisser.‘

‚Ech hätt gär zéng vun deene Wäissen.‘

(Text a Fotoe vum Judith Manzoni)

Nächsten Dënschdeg (08.12.2015): „Dem Batty Weber säi Lëtzebuerg“ vum Anne-Marie Millim