Froe mam Stéchwuert 'Grammatik'

Am Géigesaz zum Däitschen schéngt et am Lëtzebuergeschen eng gewësse Flexibilitéit ze ginn, wat d’Positioun vun engem konjugéierte (resp. vu finite) Modalverb vis-à-vis vum Infinitivverb bannent engem ënnergeuerdneten Niewesaz (NS) betrëfft. Am folgende Beispill steet dat konjugéierte Modalverb hannert dem Infinitiv (sou wéi am Däitschen och): 1 De Proff sot, dass mir d’Ha[…]

Dacks liest / héiert een e Saz wéi z. B. : „Et ginn zu Lëtzebuerg verschidde Reegelen….“. Ech froe mech ob den „et ginn“ richteg ass, oder ob et net awer „et gëtt“ misst sinn. Am Däitsche seet ee jo och net „es geben verschiedene Regeln…“ (Hei e puer Beispiller vun rtl.lu (all vum : Abee et ginn eng Rei Methode fir richteg ze lé[…]

Ech (aus dem Westen) héiren emmer rëm Leit dei eischter aus dem Süde kommen „an der Buedzëmmer“ soën, mir krausle sëch dobäi d’Zéiwenneel well: am Zëmmer, am Streckzëmmer, am Spillzëmmer, am Wäschzëmmer, am Buedzëmmer. Ech gin dovun aus dass et vun „dans la salle de bain“ hier kënnt, wier drun interesséiert ze gesin wei sech de Gebrauch dovun am Ländchen opdeelt.

Wéi ass d’Geschlecht vun de Lännernimm, wa keen Artikel virdru steet w.e.g.? d’Belsch , f. de Congo , m. mee Lëtzebuerg, Däitschland, Frankräich, sächlech ?

Wéini kann ee virun der Kombinatioun (Adjektiv+Substantiv) den onbestëmmten Artikel a senger désaccentuéierter Form benotzen, a wéini muss een déi accentuéiert Form benotzen? Ginn et hei Regelen? Niewent de bestëmmten Artikelen den an d‘ gëtt am Lëtzebuergeschen nach eng aner Famill vun Artikele benotzt: déi, dat, deen An hirem Buch „Lëtzebuergesch Grammaire“ bezeechne […]

Meng Frëndin kënnt aus Deitschland a gëtt sei Bescht fir eis Sprooch ze léieren, dobei kënnt ewa ëmmer erëm dee selweschte Fehler op d’Tapéit an ech wees nët wéi ech him folgendës begrenne soll: Wéini seet een „hatt“ a wéini seet een „sie“?

I. Et ass opfälleg, datt et fir Berufsbezeechnungen eng Rei ënnerscheedlech weiblech Endunge gët. Wann ee vergläicht, – d’Metzlesch – d’Educatrice (2) – d’Coiffeuse (3) – d’Affekotin (4) fält engem direkt op, datt et am Lëtzebuergeschen Endungen aus dem Franséische (2 an 3) an aus dem Däitsche gëtt. Wéi verhält et sech mat der Endung -esch?[…]

Ech hu mech dru gewinnt de Leit ze erklären, datt d’Eifeler Regel eng Aussproocheregel ass, déi beschreift wéi Lëtzebuergesch vun de Lëtzebuerger am Gros geschwat gët. Ech hunn déi Regel also deskriptiv gedeit. Leien ech richteg, datt d’Eifeler-Regel e kraaftökonomesche Prinzip reflektéiert? Net vun ongeféier bleift de finalen -n jo genau da stoen, wann de nächste Laut entwed[…]

Eng leschte Fro zum d-Apostroph: seng Ausprooch! Den d-Apostroph ass e Phenomen, den net just d’Zongen vun Apprenanten verzweifele léisst, mä och mäi Gehir verwurrelt! Trotz dem Uschäin, et hätt een et beim d-Apostroph ëmmer mat engem stëmmhaften Plosiv ze dinn, kléngt et fir mech heinasdo esou, datt dat net ëmmer de Fall ka sinn an datt z.b. beim Numm „Sarah“ den d-Apo[…]